First Step in Medan

การเดินทางชุด Indonesia นี้ เราเปลี่ยนจาก backpacker มาเป็นลูกทัวร์คนหนึ่งในคณะอาจารย์-นักศึกษา ที่มาทัศนศึกษา ตอนแรกที่รู้ว่าเค้าจะจัดทัศนศึกษาไปเกาะสุมาตรา เรารีบขอสมัครมาด้วยเลย Indonesia เป็นประเทศที่อยู่ใกล้ไทยมาก แต่เป็นประเทศที่เรารู้ข้อมูลเกี่ยวกับเค้าน้อยมาก นี่แหละเหตุผลที่เราอยากมา Indonesia พอมาแล้วก็ไม่ผิดหวังนะ ได้เปิดหูเปิดตาหลายๆ อย่างทีเดียว

อินโดนีเซียเป็นประเทศแบบหมู่เกาะ การเดินทางที่สะดวกที่สุดคือเครื่องบิน จุดหมายของเราคือสนามบิน กัวลานามู (Kualanamu International Airport) ของเมืองเมดาน (Medan) บนเกาะสุมาตรา (Sumatra)

ข้อมูลแรกที่ได้รับคือ เมดานเป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับ 3 ของประเทศอินโดนีเซีย รองจาก จาการ์ตา (Jakarta) เมืองหลวง กับ เมืองสุราบายา (Surabaya) ซึ่งอีก 2 เมืองนั้นอยู่บนเกาะชวา เท่ากับว่าในเกาะสุมาตราแล้ว เมดานนี่แหละ ผู้คนอาศัยอยู่มากที่สุด เราเลยวาดภาพไว้ว่า มันคงต้องวุ่นวายแบบฉบับของสังคมเมือง บวกกับความกำลังพัฒนาตามแบบเมืองต่างๆ ในแถบอาเซียน แน่นอน

และแล้วความจริงก็ปรากฏ คนขับรถทัวร์ของคณะเดินทางชื่อ โดดี้ แล้วก็ผู้ช่วยชื่อ แบมแบง ภาพการจราจรในเมืองเมดาน พูดง่ายๆ คือ ถ้าไม่ใช่คนท้องถิ่น และมั่นใจในฝีมือตัวเอง คงไม่กล้าขับเป็นแน่ คือมอเตอร์ไซค์เยอะมากๆๆๆๆๆๆ (ไม่กล้าบอกว่ามากหรือน้อยกว่าโฮจิมินห์ของเวียดนามเพราะยังไม่เคยไป แต่มันเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆ นั่นแหละ) และแน่นอนว่า มอเตอร์ไซค์ (และรถยนต์) ไม่เคยหยุดให้ทางกันแบบใจดีๆ คือถ้าพี่ไม่ยื่นหน้าจนอีกทางเค้าไปไม่ได้ รถมันก็จะมาจากไหนก็ไม่รู้เรื่อยๆ แล้วทางเราก็จะไม่ได้ไปนั่นแหละ

ถนนในเมืองเมดาน ส่วนใหญ่เป็น 4 เลน ฝั่งละ 2 เลน แล้วทีนี้รถทัวร์ ถ้าจะกลับรถ มันไม่พ้นใช่ไหม คือจนรถทัวร์ยื่นหน้าไป 1 เลน รถยนต์อีกฝั่งต้องหยุดละ มอเตอร์ไซค์ยังไม่หยุดจ้า พรืดตัดหน้ารถทัวร์นั่นแหละ ผู้โดยสารคนไทยบนรถนี่ เสียวไปตามๆ กัน พอด้านหน้าโอเคแล้ว รถทัวร์จะต้องถอยหลังเพื่อให้กลับรถให้พ้นด้วย ด้านหลังก็ไม่หยุดรถเหมือนกันจ้า พวกนั่งหลังรถ ก็วี้ดว้ายขึ้นมา คือลุ้นไปทุกครั้งเลย

เวลาข้ามถนนก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน พอดีว่าทัวร์จะพาไปกินอาหารกลางวันที่ร้านหนึ่ง แต่เค้ากำลังทำทางเข้าใหม่อยู่ รถก็เลยเข้าไปส่งไม่ได้ คุณไกด์พาเดินข้ามถนนเลยจ้า เค้าสอนว่า วิธีข้ามถนนก็คือ ให้ยกมือด้านที่รถจะมาเหมือนแบบขอให้หยุด แล้วก็ภาวนาให้รถหยุดให้ เท่านั้นแหละ (อะไรจะธรรมดาสามัญขนาดนั้น) แล้วปกติเค้าคงจะข้ามกันครั้งละไม่กี่คนใช่ไหม แต่กลุ่มของเรานี่ จัดมาเต็มเกือบ 40 คน ชาวเมดานถึงกับมองว่า พวกเอ็งนี่ใครกัน มาทำอะไรกัน และสงสัยเพราะความสงสัยนี่แหละ รถเค้าเลยหยุดให้พวกเรา

Terima Kasih ค่ะ

มันก็เป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่เราไม่เคยเจอ แต่ให้ไปเจอบ่อยๆ ก็ไม่ไหวเนาะ หัวใจจะวาย และขออภัยที่ช่วงนี้ไม่มีภาพหรือคลิปประกอบนะ คือตอนนั้น ขอตั้งสมาธิกับสิ่งตรงหน้าก่อนค่ะ ของอย่างนี้ต้องลองค่ะ

ภาพนี้คือหน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งในเมดาน เด็กๆ ใส่เสื้อสีแดงกันหมดเลย น่ารักดี

ภาพนี้สามล้อเครื่อง ดูเก๋ไก๋ทีเดียว

ระหว่างทางผ่านตลาดสดยามเช้า ขายกันแบกะดินทีเดียว ลุงหลาดหรือชื่อจริงคือคุณลุงฉลาด (ไกด์คนไทย) บอกว่า จากประสบการณ์ ลูกทัวร์ชาวญี่ปุ่นจะชอบมาเที่ยวตลาดท้องถิ่น แบบตลาดสดมากกว่าชาติอื่นๆ คือเค้าจะสนใจอยากรู้ว่าตลาดท้องถิ่นแบบนี้จะขายอะไร เป็นยังไง

เมดานมีคลองน้ำเน่า!!

สุดท้ายบ่ายสี่โมงกว่าแล้ว เราก็ออกเดินทางจากเมดาน สิ่งสุดท้ายที่ได้พบปะสำหรับเมืองเมดานนี้คือ rush hour ช่วงเย็นค่ะ ถามว่ารถติดมากไหม ก็ไม่แน่ใจค่ะ เอาเป็นว่าหลับไปตั้งแต่รถติดนั่นแหละ ตื่นมาอีกที ข้างนอกเป็นทุ่งนาป่าเขาเสียแล้ว

อากาศที่เมดานจัดว่าเหมือนๆ ภาคใต้ของไทย แต่ฝุ่นควันมากกว่า เอาเป็นว่าร้อนเหงื่อออกนี่แหละ 1 คืนที่นี่ เรายังไม่ทันได้รู้จักกันดีพอ แต่เราก็ต้องจากเธอไปก่อน ขอเราลงใต้ไปตามหาอากาศหนาว และหมอกสวยๆ ก่อนนะ เออ ฟังดูงงดีไหม ลงใต้นะ แต่หนาว ทำไมน่ะหรอ โปรดติดตามตอนต่อไป