โลกกว้างคือห้องเรียน

ปกติไม่ได้เขียนบันทึกเป็นประจำค่ะ เคยทดลองนะ แต่ไม่สนุก แล้วก็ลืมเขียนอยู่เรื่อย ก็เลยเลิกบังคับตัวเองที่จะต้องเขียนบันทึกทุกๆ วัน

ตอนนี้ใช้วิธีเขียนบันทึกเล่าการเดินทางเฉพาะเวลามีทริปไปเที่ยว คือเหมือนเขียนไดอารี่แหละ แต่เขียนเฉพาะช่วงที่ไปเที่ยวที่ต่างๆ ตะกี้เอาสมุดขึ้นมาดูก็เห็นอะไรอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดอยากจะโพสต์ลงใน blog นี้ ถือว่าเป็นมุมความเป็นนักเขียนของชั้นหนังสือก็แล้วกัน ว่าจะแยก categories ไว้ เป็น หมวด writer

อันที่จริง ทุกวันนี้ เราเอาเรื่องที่อยากเขียน อยากบ่น ไปเพ้อเจ้ออยู่ใน twitter นะ เป็นมุมที่ไม่ต้องกังวลดีว่าจะทำให้คนจำนวนมาก (อย่าง friend ใน facebook) เห็น และเกะกะ timeline เป็นพื้นที่ของการติ่งเกาหลีอย่างไม่ต้องกังวลว่าคนที่ไม่ชอบเกาหลีจะรำคาญ ตอนแรกจะพิมพ์เนื้อเรื่องของวันนี้ใน twitter แล้ว แต่ทำไปทำมา ท่าทางจะยาวโข เลยเปลี่ยนใจมาลงเป็นโพสต์ดีกว่า

ตอนนั้น จดบันทึกเรื่องการไปเที่ยว จ.น่าน ไว้ เป็นทริปหน้าหนาวต้นปีกับครอบครัว นั่งเครื่องบินไปเชียงใหม่ แล้วขับรถไปน่าน จองที่พักเองจาก facebook ของ guesthouse ซึ่งประทับใจมากกกกกกกก... เจ้าของเป็นคุณครู อัศยาธัยดี ดูแลเราตลอด ชื่อ เฮีอนน่านนิทรา ถือว่าแนะนำต่อได้ทีเดียว

ตัวเมืองน่าน ก็ง่ายๆ จริงๆ มีให้เที่ยวก็คือวัด ในเขตเมืองเดินๆ เล่น ชมเมือง ชมวัด เป็น one day trip แบบชิวๆ ขับรถรอบเมืองก็แป๊บเดียวทั่วแล้ว เค้ามีการทำแผนที่เที่ยวเมืองไว้ด้วย เราก็เลยขับรถตามรอย สรุป ทั้งวันเที่ยวได้ตั้ง 10 วัด ดีใจได้มากราบพระธาตุแช่แห้ง พระธาตุประจำปีเกิด (ปีเถาะ) เป็นครั้งแรก (นี่ใบ้อายุนะเนี่ย)

หนึ่งในบรรดาวัดที่ได้ไป มีวัดหนึ่ง คือ วัดมหาโพธิ์ มีความพิเศษเป็นที่จดจำ ในวัดประดิษฐานพระพุทธรูปไม้ ปางประทับยืน มีเรื่องเล่าถึงความศักดิ์สิทธิ์ เมื่อวิหารเดิมถูกไฟไหม้ พระพุทธรูปองค์นี้กลับไม่เป็นอะไรเลย แถมท้ายด้วยการมีส่วนร่วมของชุมชน โดยมีแม่อุ้ยมาต้อนรับ มีเด็กๆ น้องๆ มาฟ้อนแง้น ให้ได้ชมกัน

เพราะฟ้อนแง้นที่ได้ชมหน้าวัดมหาโพธิ์นี่แหละ ทำให้เราได้ความรู้ว่า ภาคเหนือมีการฟ้อนรำแบบ ค่อยๆ แหงน (หรือแง้น ในภาษาถิ่นเหนือ) หน้าและตัว ลงไปด้านหลัง จนมือแตะพื้น คล้ายๆ สะพานโค้ง แบบนั้น น้องๆ เค้าแง้นจนใช้ปากเก็บเงินที่อยู่บนพื้นได้เลย ตัวอ่อนอะไรขนาดนั้นลูก พี่ละเสียวแทน ขนาดแค่นั่งนึก ภาพก็ยังชัดเจนในความทรงจำ เก่งแบบปรบมือให้เลย

ที่เค้าว่าการเที่ยวคือการเรียนรู้โลกกว้าง ก็คงจะจริง เพราะปรากฏว่า ข้อสอบโอเน็ตปีนี้ มีข้อหนึ่ง เอารูปการฟ้อนแง้น มาถามว่า เป็นของภาคใด แหม ถ้าได้ไปทำข้อสอบ ก็คงจะตอบได้โดยพลัน เสียดายอยู่นิดเดียว เรามันรุ่นเอนทรานส์ ตัดตัวเลขเลือก 4 อันดับ (ไม่นิดแล้วมั้งเนี่ย อายุห่างจากน้องๆ ที่สอบปีนี้ไปหลายช่วงตัวแล้ว)

หลังจากข้อสอบออก เห็นมีน้องๆ เอาข้อสอบมาถามกันมากมาย ข้อฟ้อนแง้นนี้ก็มีคนตอบผิดเยอะ โดยเฉพาะถ้าไม่ได้เป็นคนเหนือ วันนั้น twitter ดูจะมีสาระจาก #สาระโอเน็ต timeline ไหลเป็นสายน้ำ และทำให้ป้าคนนี้ นึกมาได้ว่า เราก็เคยได้ดูฟ้อนแบบนี้นี่นา จดบันทึกไว้อยู่เลย วันนี้เพิ่งหาเจอ หยิบสมุดมาอ่านอีกที เป็นอีกหน้าความประทับใจที่ได้จากเมืองน่าน

เสียดายไม่ได้ถ่ายเป็นคลิปไว้ แต่ไปเจอมาใน youtube เข้าไปดูจาก ตรงนี้ เลยจ้ะ

.............................เพราะโลกกว้างคือห้องเรียน