บารมีพระแม่ป้อง ปกพื้นธรณิน

วิชาภาษาไทย ยังคงเป็นวิชาบังคับสำหรับนักศึกษาไทยอยู่ใช่ไหม

ตอนชั้นหนังสือเข้ามหาวิทยาลัย ก็มี ภาษาไทย 101 บังคับเรียนกันทั้งมหาวิทยาลัย และสิ่งหนึ่งที่คู่กับการเรียนภาษาไทย คือการอ่านหนังสือนอกเวลา ซึ่งก็บังคับอ่านเล่มเดียวกันทั้งมหาวิทยาลัยอีกเช่นกัน

นี่คือที่มาของหนังสือที่มีชื่อว่า 'บารมีพระแม่ป้อง ปกพื้นธรณิน'

หนังสือเล่มนี้เป็นของพี่รหัสของรูมเมทของเรา เรากับรูมเมทเลยไม่ต้องซื้อ แบ่งกันอ่านเอา (ประหยัดไปไหน)    แต่อ่านแล้วเราชอบมาก กลายเป็นเราที่หยิบมาอ่านอีกบ่อยๆ พอย้ายออกจากหอ เราเลยขอมาจากรูมเมท ปัจจุบัน ชื่อของพี่รหัสคนนั้น ยังเขียนอยู่บนปกในหนังสือ ขอขอบคุณ 'พี่ต้า จ.จาน' มา
ณ ที่นี้

เป็นหนังสือที่เขียนเล่าเรื่อง สมเด็จพระศรีสุริโยทัย ราชินีหนึ่งเดียวของไทยและของโลกที่สวรรคตในสนามรบ จากการเข้าช่วยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ (พระราชสวามี) ในการรบที่พม่าโดยพระเจ้าตะเบงชเวตี้ยกทัพมาหมายตีเอากรุงศรีอยุธยา ตามประวัติศาสตร์ที่เคยเรียนมา จำได้แค่ว่า สงครามนี้พม่าแพ้ ยกทัพกลับไป แต่กลับมาใหม่โดยพระเจ้าบุเรงนอง  ซึ่งอยุธยาแพ้ เสียกรุงครั้งที่ 1 ตกเป็นประเทศราชพม่าถึง 15 ปี ก่อนที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช จะทรงประกาศอิสรภาพ ไม่ขึ้นกับหงสาวดีอีกต่อไป

ผู้เขียน คือ แก้วเก้า ถือว่ามีชื่อเสียงในวงการนวนิยายอยู่แล้ว แต่โครงเรื่องที่ให้ตัวเอก 2 คน ในโลกปัจจุบัน    พลัดหลงไปยังอยุธยาในช่วงก่อนที่จะมีศึกพม่า เพื่อไปขัดขวางไม่ให้สมเด็จพระสุริโยทัย
เสด็จออกรบ สร้างความน่าสนใจเป็นอย่างมาก อ่านแล้วได้ความรู้ประวัติศาสตร์เพิ่มด้วย

ในเรื่องมีการเล่าถึงผู้คน บ้านเมือง วิถีชีวิตของสังคมอยุธยาตอนกลาง มีการสอดแทรกตัวละครที่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ เช่น พระมหานาควัดภูเขาทอง ผู้เป็นที่มาของชื่อ คลองมหานาค ซึ่งต่อมาในสมัยรัตนโกสินทร์เมื่อมีการสร้างมหาเจดีย์ข้างคลองมหานาค (ขุดเลียนแบบคลองมหานาคสมัยอยุธยา) ผู้คนจึงเรียกมหาเจดีย์นั้นว่า "ภูเขาทอง"

 คุ้นๆ ไหมหล่ะ ได้รู้ที่มาของชื่อภูเขาทอง ทั้งๆ ที่วัดตรงนั้นชื่อวัดสระเกศ ก็จากหนังสือเล่มนี้แหละ

เรายังได้ความรู้เรื่องดอกสารภีและดอกลำดวนด้วย

ดอกสารภีเอามาทำแป้งสารภี เหมือนเคยได้ยินชื่อนะ เออ มันทำมาจากเกสรดอกสารภี เป็นนวัตกรรมความงามแบบโบราณๆ ดี
ส่วนดอกลำดวน เคยกินแต่ขนมกลีบดอกลำดวน เอามาร้อยเป็นสร้อยได้ด้วย

และหนังสือเล่มนี้ก็ทำเราเสียน้ำตา ไม่น่าเชื่อนะ บทความรักระหว่าง คุณพระมหามนตรีกับพัตรา มีแค่

ไม่กี่หน้ากระดาษ แต่มันชัดแจ้งแก่ใจเราได้ว่ารักแท้ไม่มีข้อแม้เรื่องระยะเวลา ประโยคบอกรักที่ว่า

“ใครเล่าจักรัก โดยมิรักเสียแต่แรกเห็น”

ช่างตรึงใจหญิงสาวยิ่งนัก แม้ความรักชาย-หญิง จะไม่ใช่แก่นของหนังสือเล่มนี้ แต่มันก็กลมกลืนไปกับเนื้อเรื่องได้อย่างสวยงาม เป็นหนังสืออีกเล่มที่ละมุนอยู่ในความทรงจำเสมอ

ชั้นหนังสือขอลาไปด้วยกาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศกของเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ (เจ้าฟ้ากุ้ง) กวีคนสำคัญพระองค์หนึ่งในสมัยอยุธยา ซึ่งไปเจอโดยบังเอิญตอนหาข้อมูลเรื่องดอกลำดวน

ลำดวนเจ้าเคยร้อย            กรองเป็นสร้อยลำดวนถวาย

เรียมชมดมสบาย             พี่เอาสร้อยห้อยคอนาง

ลำดวนปลิดกิ่งก้าน                สนสาย

กรองสร้อยลำดวนถวาย          ค่ำเช้า

ชูชมดมกลิ่นสบาย                ใจพี่

เอาสร้อยห้อยคอเจ้า             แนบหน้าชมโฉม

ร้อยกรองภาษาไทย งดงามเสมอ